สรุปประเด็นจาก กิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้สู่การปฏิบัติ ครั้งที่ 2
“Service Mind” ใครว่าไม่สำคัญ วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม 2565 เวลา 10.00-11.30 น.
กิจกรรมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้บุคลากรมีการเรียนรู้ พูดคุยแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สร้างความเข้าใจ และทำความรู้จักสวนดุสิต ความเป็นสวนดุสิตให้มากขึ้น เพื่อสนับสนุนแนวทางการพัฒนาบุคลากรตามทิศทางของมหาวิทยาลัย “จิ๋วแต่แจ๋ว”
จากการบรรยายเรื่องการบริการที่ดีของรองอธิการฯ ดร.พรชณิตว์ แก้วเนตร และรองอธิการบดีฯ ดร.วรานี เวสสุนทรเทพ สรุปดังนี้ การบริการที่ดีต้องให้ความสำคัญกับความต้องการและการช่วยเหลือตามที่ผู้รับบริการต้องการ Service Mind คือการบริการที่ทำด้วยใจ เริ่มจากตัวผู้ให้บริการ ที่มีใบหน้ายิ้มแย้มมีรอยยิ้มตลอดเวลา ใส่ใจกระตือรือร้น บริการด้วยความสะดวกรวดเร็ว และสร้างความประทับใจหรือมูลค่าการบริการให้กับลูกค้า การบริการที่ดีสร้างความประทับใจและทำให้ผู้รับบริการมีความพึงพอใจซึ่งส่งผลต่อภาพรวมขององค์กร
ผู้อำนวยการกองคลัง กล่าวว่
า Service Mind เป็นสิ่งที่บุคลากรสวนดุสิตมีอยู่แล้ว Service Mind เริ่มจากภาษากาย คือ รอยยิ้ม และสิ่งสำคัญคือ ต้องเข้าใจว่า ผู้รับบริการมีความคาดหวังที่จะได้รับความช่วยเหลือหรือบริการที่ดี การบริการที่ดีจึงมีความสำคัญกับคนทุกคนทั้งผู้ให้บริการและผู้รับบริการ
บุคลากรที่เข้าร่วมกิจกรรมส่วนใหญ่มีงานที่ให้บริการกับผู้รับบริการที่หลากหลาย ทั้งบุคลากร นักศึกษา และผู้ใช้บริการภายนอก มีความตั้งใจในการให้บริการกับผู้รับบริการทุกกลุ่มด้วยความเป็นมิตร เต็มใจและเป็นไปตามบทบาทหน้าที่ของตนเอง การทำงานบางท่านได้รับคำชม หรือบางท่านเคยถูกว่ากล่าว เพราะอาจจะเกิดจากข้อจำกัดทางกายภาพ เช่น น้ำเสียง ใบหน้า หรือบุคลิกภาพส่วนบุคคล แต่ก็มีความพยายามที่จะปรับปรุงแก้ไขและพัฒนาให้ดีขึ้น การเข้าร่วมกิจกรรมทำให้หลายท่านได้รู้จักบุคลากรและภารกิจต่างหน่วยงาน โดยในครั้งนี้ มีบุคลากรที่ปฏิบัติงานด้านการขอผลงานของสายสนับสนุน เชิญชวนให้บุคลากรสายสนับสนุนส่งผลงานระดับชำนาญการเพื่อความก้าวหน้าในสายงานของตนเอง ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญอย่างมากในการพัฒนาตนเอง
บุคลากรที่เข้าร่วมได้ทำแบบสอบถามอ่านเร็วตอบเร็ว จำนวน 37 ท่าน สรุปผลความคิดเห็น ดังนี้
- “ใคร” สำคัญกับงาน
| อันดับแรก | คนทุกคน | 27.27% |
| ผู้ใช้บริการภายนอก | 27.27% | |
| อันดับสอง | บุคลากรทุกคนและทุกหน่วยงานของสวนดุสิต | 25.45% |
| อันดับสาม | นักศึกษา | 16.36% |
| อื่น ๆ | ผู้ปกครอง | 3.64% |
- อะไรใน “บ้าน” ที่ทำให้ท่านมีความสุข อารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส
| อันดับแรก | คนในครอบครัว | 50.00% |
| อันดับสอง | กิจกรรมยามว่าง (อ่านหนังสือ/ฟังเพลง/ดูทีวี/คุยกับต้นไม้) | 26.48% |
| อันดับสาม | ทำใจให้มีความสุข | 11.76% |
| อันดับสี่ | สัตว์เลี้ยง | 11.76% |
- อะไรใน “หน่วยงาน” ที่ทำให้ท่านมีความสุข อารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส
| อันดับแรก | เพื่อนร่วมงาน | 46.17% |
| อันดับสอง | งานในหน้าที่ | 15.38% |
| ความจริงใจและรอยยิ้ม (ของตนเองและคนรอบข้าง) | 15.38% | |
| อันดับสี่ | การให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน | 7.69% |
| อื่นๆ | หัวหน้างาน,ผู้มาใช้บริการ,การทำให้ทุกวันมีความสุข ฯลฯ | 15.38% |
- สิ่งที่บุคลากรสวนดุสิตอยากเปลี่ยนแปลง “ตนเอง”
| อันดับแรก | ความขยัน (ทำให้ตนเองรู้สึกขยัน) | 25.00% |
| อันดับสอง | การยิ้มให้เก่ง/หน้าตาสวยงาม | 21.42% |
| อันดับสาม | การกล้าแสดงออก
ความเก่งรอบด้าน การจัดการภาวะอารมณ์-ความอดทนของตนเอง |
14.29% 14.29% 14.29% |
| อื่น ๆ | ทัศนคติคิดบวก/ความคิดสร้างสรรค์ | 10.71% |
จากข้อมูลและการสังเกตจากการมีส่วนร่วม บุคลากรทุกคนเห็นว่า การยิ้มแย้มเป็นสิ่งที่ดีก่อให้เกิดประโยชน์กับงานและคนรอบข้าง และทุกคนอยากยิ้มแย้มให้กับเพื่อนและผู้รับบริการ เพราะทุกคนให้ความสำคัญกับการเป็นผู้ให้บริการที่ดีและการบริการที่ดี เพื่อทำให้ลูกค้าหรือผู้รับบริการมีความพึงพอใจและได้รับการบริการที่ตรงกับความต้องการ นอกจากนั้นบุคลากรทุกคนนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับหน่วยงานของตนเอง พร้อมทั้งเชิญชวนให้ใช้บริการด้วยความเป็นมิตรและด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ทุกรอยยิ้ม ใช้แทนความรู้สึกที่มีความสุขและความสนุกสนาน รอยยิ้มของคนแต่ละคนในแต่ละวันเกิดขึ้นด้วยเหตุผลที่ต่างกัน ยิ้มเพื่อทักทายผู้อื่น ยิ้มเพื่อที่แสดงอารมณ์ที่รู้สึก รอยยิ้มไม่ได้มอบเพียงความรู้สึกที่ดีให้กับตัวผู้ยิ้มและคนรอบข้าง แต่รอยยิ้มยังช่วยสร้างสุขภาพกาย สุขภาพจิต เสริมสร้างเสน่ห์และความน่าดึงดูด รวมถึงชีวิตที่ดีขึ้น เมื่อ “ยิ้ม” จะเกิดสาร เอ็นโดรฟิน (Endorphin) หรือ สารแห่งความสุข และเป็นยาบรรเทาอาการปวดได้ด้วย นอกจากนี้ยังมีสารเซโรโทนิน (Serotonin) ที่ช่วยต้านความเศร้าและช่วยปรับให้อารมณ์ดีขึ้น นอกจากนี้ การยิ้มยังช่วยลดความเครียด ทำให้มีสุขภาพที่ดีขึ้น และชีวิตที่ยืนยาวขึ้นด้วย
หลายคนอาจพบเจอกับความเครียดหรือเรื่องไม่สบายใจทำให้ยิ้มได้ไม่กว้างเท่าที่ควร แต่การฝืนยิ้มก็สามารถช่วยปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นได้ แต่อย่างไรก็ตามการยิ้มอย่างใจจริงน่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่า เราควรที่จะฝึกยิ้มด้วยกล้ามเนื้อทุกส่วนบนใบหน้าโดยเฉพาะดวงตา[1] เพราะ “ดวงตา” และ “รอยยิ้ม” เป็นหน้าต่างของหัวใจ
โดย สวนดุสิตโพล
[1] ภัทรนันท์ บุญหาว. “ประโยชน์ของรอยยิ้ม” https://www.ttmed.psu.ac.th/th/blog/268. (สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2565).